«Αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος» Όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να αλλάξω το σύστημα, άρχισα να αγωνίζομαι να μην με αλλάξει αυτό. Αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος. Και αυτό είναι η κορυφαία πολιτική μάχη. Να μπορείς να αποφύγεις τη βαρβαρότητα αυτής της εποχής. Να μπορείς να παραμείνεις άνθρωπος με τρυφερότητα. Με το δικό σου βλέμμα. Η ζωή …
Μετά από λίγο μαθαίνεις την ανεπαίσθητη διαφορά ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι και να αλυσοδένεις μια ψυχή. Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια Και αρχίζεις να μαθαίνεις πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου με το …
« Τα άνθη του κακού » Αλλά ο πράσινος παράδεισος των παιδικών μου ερώτων ο αθώος παράδεισος , γεμάτος φευγαλέες ηδονές , είναι ήδη πιο μακριά απ’ την Ινδία και την Κίνα ; Τσαρλς Μπωτλαίρ
« Μεγάλο γράμμα » ( αποσπάσματα ) Πρέπει να σου μιλήσω… Δίχως σκιάδι στα μάτια, δίχως μάτια που ν’ απαντούν στον πρωινό σου χαιρετισμό, μέναμε όρθιοι όταν ο ήλιος πυρπολούσε βράχια, βλέφαρα, καρδιές, όταν μες στη βροχή τη νύχτα ξεκλέβαμε μια μακρυνή μουσική, κι όμως με το μάγουλο πάντα μες στη ζεστή σας παλάμη, ακόμα …
Δὲν ξέρω ἂν ἔφυγα ἀπὸ συνέπεια ἢ ἀπὸ ἀνάγκη νὰ ξεφύγω τὸν ἑαυτό μου, τὴ στενὴ καὶ μικρόχαρη Ἰθάκη μὲ τὰ χριστιανικά της σωματεῖα καὶ τὴν ἀσφυχτική της ἠθική. Πάντως, δὲν ἦταν λύση, ἦταν ἡμίμετρο. Κι ἀπὸ τότε κυλιέμαι ἀπὸ δρόμο σὲ δρόμο ἀποχτώντας πληγὲς κι ἐμπειρίες. Οἱ φίλοι ποὺ ἀγάπησα ἔχουνε πιὰ χαθεῖ κι …
« Ο άνθρωπος , ο κόσμος και η ποίηση » Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω . Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο , ήξερα Πως δίχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες του ήλιου το φως . Ενώ , τώρα , κοιτάζοντας μες από τόση διαύγεια τον κόσμο , μες από σένα – …
Νικηφόρος Βρεττάκος «Ο άνθρωπος , ο κόσμος και η ποίηση» Read More »
Το εγώ τίποτα δεν είναι· υπάρχουμε μόνον όταν υπάρχουν μαζί μας ο ένας, ο άλλος, ο παρέκει, ο μακρινός. Τότε μόνον υπάρχουμε. (Σαν κάτι κινδυνεύει όταν μονοδιάστατες χορδές κρούουν το Σύμπαν) Μάρκος Μέσκος
Τό γήρασμα τοῦ σώματος καί τῆς μορφῆς μουεἶναι πληγή ἀπό φρικτό μαχαῖρι.Δέν ἔχω ἐγκαρτέρησι καμιά.Εἰς σέ προστρέχω Τέχνη τῆς Ποιήσεως,πού κάπως ξέρεις ἀπό φάρμακα·νάρκης τοῦ ἄλγους δοκιμές,1 ἐν Φαντασίᾳ καί Λόγῳ.2 Εἶναι πληγή ἀπό φρικτό μαχαίρι. —Τά φάρμακά σου φέρε Τέχνη τῆς Ποιήσεως,πού κάμνουνε — γιά λίγο — νά μή νοιώθεται ἡ πληγή. Κωνσταντίνος Καβάφης ( …
Κωνσταντίνος Καβάφης «Μελαγχολία τοῦ Ἰάσωνος Κλεάνδρου ποιητοῦ ἐν Κομμαγηνῇ· 595 μ.Χ.» Read More »
Ὁ ἔρωτας,ὄνομα οὐσιαστικόν,πολὺ οὐσιαστικόν,ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,γένους οὔτε θηλυκοῦ, οὔτε ἀρσενικοῦ,γένους ἀνυπεράσπιστου.Πληθυντικὸς ἀριθμὸςοἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες. Ὁ φόβος,ὄνομα οὐσιαστικὸνστὴν ἀρχὴ ἑνικὸς ἀριθμὸςκαὶ μετὰ πληθυντικὸςοἱ φόβοι.Οἱ φόβοιγιὰ ὅλα ἀπὸ δῶ καὶ πέρα. Ἡ μνήμη,κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων,ἑνικοῦ ἀριθμοῦμόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦκαὶ ἄκλιτη.Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη. Ἡ νύχτα,Ὄνομα οὐσιαστικόν,Γένους θηλυκοῦ,Ἑνικὸς ἀριθμός.Πληθυντικὸς ἀριθμὸςΟἱ νύχτες.Οἱ νύχτες ἀπὸ δῶ καὶ πέρα. Κική …
Αν ενώσεις το βροχόνερο με το δάκρυ σουτο γέλιο σου με τον ήλιοτο σίφουνα, τον αγέρα με την ξεσηκωμένη αγανάκτησή σου. Αν κλάψεις για τα παιδάκια με τις ρόδινες ανταύγειεςτου δειλινού στο πρόσωπο, που πλαγιάζουνμε τα χεριά αδειανά, με τα πόδια γυμνάθα βρεις τη μοναξιά σου. Αν σκύψεις στους συνανθρώπους σουμες στα αδιάφορα μάτια τους …
