H εφηβεία αποτελεί την τελευταία, μεγάλη, καθοριστική, ψυχολογική καμπή που οδηγεί την παιδική σεξουαλικότητα στην ενήλικο οργάνωση γράφει O Freud το 1905 . Είναι μια αναπτυξιακή θύελλα , η οποία επιφέρει μια ολική αναδιοργάνωση τόσο επί του σώματος όσο επί της ψυχής και ολοκληρώνεται με την απόκτηση της ταυτότητας του εαυτού και του φύλου . …
« Σαν τη γυναίκα , αλήθεια » : Από την εφηβεία στη θηλυκότητα . Read More »
Μάνα , μητέρα , μαμά είναι οι λέξεις με τις οποίες προσφωνούμε τον πρώτο σημαντικό Άλλο της ζωής μας . Τον άνθρωπο εκείνο που είτε μας κουβάλησε στα σπλάχνα του για 9 μήνες , είτε μας κουβαλούσε στην καρδιά του προτού βρεθεί στη διαδρομή μας . Το μα- είναι η πρώτη συλλαβή που αρθρώνουν ολοκληρωμένα …
« Σαν τη μητέρα, αλήθεια » : Η επαρκώς καλή μητέρα Read More »
Η πατρότητα δεν είναι τόσο προφανές φυσικό δεδομένο , θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε λέγοντας πως είναι περισσότερο πολιτισμικό . Η μητρότητα απεναντίας είναι αυταπόδεικτη και στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους αλληλένδετη με την ύπαρξη βρέφους , συνυφασμένη με το βίωμα μιας στενής δυαδικής σχέσης ανάμεσα σε εκείνη και το μικρό που βγήκε από στο …
«Αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος» Όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να αλλάξω το σύστημα, άρχισα να αγωνίζομαι να μην με αλλάξει αυτό. Αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος. Και αυτό είναι η κορυφαία πολιτική μάχη. Να μπορείς να αποφύγεις τη βαρβαρότητα αυτής της εποχής. Να μπορείς να παραμείνεις άνθρωπος με τρυφερότητα. Με το δικό σου βλέμμα. Η ζωή …
Μετά από λίγο μαθαίνεις την ανεπαίσθητη διαφορά ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι και να αλυσοδένεις μια ψυχή. Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια Και αρχίζεις να μαθαίνεις πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου με το …
« Τα άνθη του κακού » Αλλά ο πράσινος παράδεισος των παιδικών μου ερώτων ο αθώος παράδεισος , γεμάτος φευγαλέες ηδονές , είναι ήδη πιο μακριά απ’ την Ινδία και την Κίνα ; Τσαρλς Μπωτλαίρ
« Μεγάλο γράμμα » ( αποσπάσματα ) Πρέπει να σου μιλήσω… Δίχως σκιάδι στα μάτια, δίχως μάτια που ν’ απαντούν στον πρωινό σου χαιρετισμό, μέναμε όρθιοι όταν ο ήλιος πυρπολούσε βράχια, βλέφαρα, καρδιές, όταν μες στη βροχή τη νύχτα ξεκλέβαμε μια μακρυνή μουσική, κι όμως με το μάγουλο πάντα μες στη ζεστή σας παλάμη, ακόμα …
Δὲν ξέρω ἂν ἔφυγα ἀπὸ συνέπεια ἢ ἀπὸ ἀνάγκη νὰ ξεφύγω τὸν ἑαυτό μου, τὴ στενὴ καὶ μικρόχαρη Ἰθάκη μὲ τὰ χριστιανικά της σωματεῖα καὶ τὴν ἀσφυχτική της ἠθική. Πάντως, δὲν ἦταν λύση, ἦταν ἡμίμετρο. Κι ἀπὸ τότε κυλιέμαι ἀπὸ δρόμο σὲ δρόμο ἀποχτώντας πληγὲς κι ἐμπειρίες. Οἱ φίλοι ποὺ ἀγάπησα ἔχουνε πιὰ χαθεῖ κι …
« Ο άνθρωπος , ο κόσμος και η ποίηση » Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω . Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο , ήξερα Πως δίχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες του ήλιου το φως . Ενώ , τώρα , κοιτάζοντας μες από τόση διαύγεια τον κόσμο , μες από σένα – …
Νικηφόρος Βρεττάκος «Ο άνθρωπος , ο κόσμος και η ποίηση» Read More »
Το εγώ τίποτα δεν είναι· υπάρχουμε μόνον όταν υπάρχουν μαζί μας ο ένας, ο άλλος, ο παρέκει, ο μακρινός. Τότε μόνον υπάρχουμε. (Σαν κάτι κινδυνεύει όταν μονοδιάστατες χορδές κρούουν το Σύμπαν) Μάρκος Μέσκος
