Ποίηση
Χρόνης Μίσσιος «Αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος»
«Αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος» Όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να αλλάξω το σύστημα, άρχισα να αγωνίζομαι να μην με αλλάξει αυτό. Αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος.
Χόρχε Λουίς Μπόρχες «Μαθαίνεις»
Μετά από λίγο μαθαίνεις την ανεπαίσθητη διαφορά ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι και να αλυσοδένεις μια ψυχή. Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι
Τσαρλς Μπωτλαίρ «Τα άνθη του κακού»
« Τα άνθη του κακού » Αλλά ο πράσινος παράδεισος των παιδικών μου ερώτων ο αθώος παράδεισος , γεμάτος φευγαλέες ηδονές , είναι ήδη πιο
Τίτος Πατρίκιος «Μεγάλο γράμμα»
« Μεγάλο γράμμα » ( αποσπάσματα ) Πρέπει να σου μιλήσω… Δίχως σκιάδι στα μάτια, δίχως μάτια που ν’ απαντούν στον πρωινό σου χαιρετισμό, μέναμε
Ντίνος Χριστιανόπουλος «Ιθάκη»
Δὲν ξέρω ἂν ἔφυγα ἀπὸ συνέπεια ἢ ἀπὸ ἀνάγκη νὰ ξεφύγω τὸν ἑαυτό μου, τὴ στενὴ καὶ μικρόχαρη Ἰθάκη μὲ τὰ χριστιανικά της σωματεῖα καὶ
Νικηφόρος Βρεττάκος «Ο άνθρωπος , ο κόσμος και η ποίηση»
« Ο άνθρωπος , ο κόσμος και η ποίηση » Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω . Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο
Μάρκος Μέσκος «στον Ενικό και Πληθυντικό Ψίθυρο»
Το εγώ τίποτα δεν είναι· υπάρχουμε μόνον όταν υπάρχουν μαζί μας ο ένας, ο άλλος, ο παρέκει, ο μακρινός. Τότε μόνον υπάρχουμε. (Σαν κάτι κινδυνεύει
Κωνσταντίνος Καβάφης «Μελαγχολία τοῦ Ἰάσωνος Κλεάνδρου ποιητοῦ ἐν Κομμαγηνῇ· 595 μ.Χ.»
Τό γήρασμα τοῦ σώματος καί τῆς μορφῆς μουεἶναι πληγή ἀπό φρικτό μαχαῖρι.Δέν ἔχω ἐγκαρτέρησι καμιά.Εἰς σέ προστρέχω Τέχνη τῆς Ποιήσεως,πού κάπως ξέρεις ἀπό φάρμακα·νάρκης τοῦ
Κική Δημουλά «Ο πληθυντικός αριθμός»
Ὁ ἔρωτας,ὄνομα οὐσιαστικόν,πολὺ οὐσιαστικόν,ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,γένους οὔτε θηλυκοῦ, οὔτε ἀρσενικοῦ,γένους ἀνυπεράσπιστου.Πληθυντικὸς ἀριθμὸςοἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες. Ὁ φόβος,ὄνομα οὐσιαστικὸνστὴν ἀρχὴ ἑνικὸς ἀριθμὸςκαὶ μετὰ πληθυντικὸςοἱ φόβοι.Οἱ φόβοιγιὰ ὅλα ἀπὸ
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ «Μοναξιά»
Αν ενώσεις το βροχόνερο με το δάκρυ σουτο γέλιο σου με τον ήλιοτο σίφουνα, τον αγέρα με την ξεσηκωμένη αγανάκτησή σου. Αν κλάψεις για τα
Γιώργος Σεφέρης «Τελευταίος Σταθμός»
Είναι κι αυτός ένας ειρμός της σκέψης ένας τρόπος ν’ αρχίσεις να μιλάς για πράγματα που ομολογείς δύσκολα, σε ώρες όπου δε βαστάς σε φίλο
Γιάννης Ρίτσος «Τα ερωτικά»
« Γυμνὸ σῶμα » Εἶπε:ψηφίζω τὸ γαλάζιο.Ἐγὼ τὸ κόκκινο.Κι ἐγώ. Τὸ σῶμα σου ὡραῖοΤὸ σῶμα σου ἀπέραντο.Χάθηκα στὸ ἀπέραντο. Διαστολὴ τῆς νύχτας.Διαστολὴ τοῦ σώματος.Συστολὴ τῆς
Γιάννης Καλπούζος « Έρωτας νυν και αεί »
Έρωτας νυν και αείΈρωτας η μεταλαβιά της ζωής.Έρωτας το πρώτο κορμί που γρυλίζοντας έσκαψε το χώμα, κι έρωτας του νου τα μπόλια, όσα καθείς δανείστηκε
Ανδρέας Εμπειρίκος «Τριαντάφυλλα στο Παράθυρο»
Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπειαΥπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απ’ αυτή την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπουςΣκοπός της ζωής μας είναι η
Άλλεν Γκίνσμπεργκ «Τραγούδι»
«Τραγούδι» Το βάρος του κόσμουείναι η αγάπηΥπό το άχθοςτης μοναξιάς,υπό το άχθοςτης δυστυχίας το βάρος,το βάρος που κουβαλούμεείν’ η αγάπη Ποιος θα τ’ αρνηθεί;Στα όνειρ’αγγίζειτο