Ομαδική Αναλυτική Ψυχοθεραπεία
Η ομαδική ψυχοθεραπεία εκκινά από την αρχαία ελληνική τραγωδία , όπου δίνεται ύψιστη σημασία στην ύπαρξη έντονων συναισθημάτων με σκοπό την ψυχική κάθαρση του ακροατηρίου αλλά και των ηθοποιών που μετέχουν ενεργητικά σε αυτήν . Ούσα ομαδική θεραπευτική παρέμβαση , ικανοποιεί την πρωταρχική κινητήρια δύναμη , από την οποία εμφορείται ο άνθρωπος εν τη γενέσει του , αυτή του ανήκειν σε ένα σύνολο .
Ο άνθρωπος είναι πρωτίστως ένα όν κοινωνικό , ένα συστατικό μιας ομάδας . Η ύπαρξη είναι κατάσταση αλληλεξάρτησης και το Εγώ δεν μπορεί παρά να νοηθεί στα πλαίσια ευρύτερων σχέσεων , εφόσον αναγκαστικά ζει σε μια κοινωνία .
Το κοινωνικό δεν είναι απλώς ένα εξωγενές κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης , αλλά και ενδογενές , καθώς διεισδύει στο εσώτατο « είναι » της ατομικής προσωπικότητας . Οι κοινωνικές σχέσεις αποτελούν εσωτερικευμένα δομικά στοιχεία και ως εκ τούτου οι εσωτερικές διεργασίες κάθε ατόμου συνιστούν εσωτερικεύσεις των δυνάμεων που ενεργούν μέσα στην ομάδα στην οποία ανήκει . Αυτές λοιπόν οι εσωτερικές δυνάμεις , είναι εκείνες που θα διαμορφώσουν το κοινωνικό ασυνείδητο του όντος και αποτελούν τον σκελετό του ψυχισμού του .
Η ομάδα ορίζεται ως ένα σύνολο ατόμων , περιορισμένου αριθμού , που επιδιώκει κοινούς στόχους , χρησιμοποιεί ιδιότυπα σήματα και τα μέλη της αναπτύσσουν συναισθηματικές σχέσεις , σχέσεις αλληλεξάρτησης μέσα στις οποίες καθένας ασυνείδητα αναλαμβάνει έναν ειδικό , διακριτό ρόλο και έτσι διαφοροποιείται από τον άλλον . Η ομαδική αναλυτική ψυχοθεραπεία , ούσα μια καθεαυτό ομιλητική θεραπεία , επιδιώκει να πετύχει θεραπευτικά αποτελέσματα με τη βοήθεια λεκτικών συναλλαγών και αυθόρμητων θεραπευτικών σχέσεων ανάμεσα στα μέλη της ομάδας ή ανάμεσα σε αυτά και τον αναλυτή που συντονίζει και ελέγχει την ομάδα .
Η ομάδα ορίζεται ως ένα σύνολο ατόμων , περιορισμένου αριθμού , που επιδιώκει κοινούς στόχους , χρησιμοποιεί ιδιότυπα σήματα και τα μέλη της αναπτύσσουν συναισθηματικές σχέσεις , σχέσεις αλληλεξάρτησης μέσα στις οποίες καθένας ασυνείδητα αναλαμβάνει έναν ειδικό , διακριτό ρόλο και έτσι διαφοροποιείται από τον άλλον . Η ομαδική αναλυτική ψυχοθεραπεία , ούσα μια καθεαυτό ομιλητική θεραπεία , επιδιώκει να πετύχει θεραπευτικά αποτελέσματα με τη βοήθεια λεκτικών συναλλαγών και αυθόρμητων θεραπευτικών σχέσεων ανάμεσα στα μέλη της ομάδας ή ανάμεσα σε αυτά και τον αναλυτή που συντονίζει και ελέγχει την ομάδα .
Η ομαδική θεραπεία με αναλυτική βάση επιδιώκει την ανασυγκρότηση της προσωπικότητας ή την ανεύρεση προβλημάτων , τα οποία είναι απωθημένα στο ασυνείδητο και θεωρούνται υπεύθυνα για τις όποιες δυσλειτουργίες αντιμετωπίζει το άτομο στην καθημερινότητα του . Τα μέλη ενθαρρύνονται να διερευνήσουν τις εσωψυχικές τους συγκρούσεις και το αμυντικό τους σύστημα . Οι στάσεις και η συμπεριφορά του σήμερα γίνονται αντικείμενα μια συστηματικής επεξεργασίας και επαναφέρονται στην προέλευση της ύπαρξης . Δηλαδή με αφορμή το «εδώ και τώρα » του ατόμου , γίνεται αναγωγή στο « εκεί και τότε », στο παρελθόν , στην βιώσα εμπειρία που κουβαλά ο ψυχισμός .
Το όνειρο , η φαντασίωση και ο ελεύθερος συνειρμός είναι τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την ανακάλυψη των παράλογων σκέψεων και των συγκρούσεων που μένουν άλυτες και κατευθύνουν την συμπεριφορά του ατόμου . Ότι είναι ασυνείδητο ανέρχεται στο συνειδητό επίπεδο , με την βοήθεια των ερμηνειών που δίνουν ο αναλυτής και τα άλλα μέλη . Η συμπεριφορά απέναντι στον αναλυτή και στα άλλα μέλη της ομάδος θεωρείται παράγωγο παλιών προτύπων λειτουργίας , τα οποία αναβιώνονται στο πλαίσιο της ομαδικής συνεδρίας . Επομένως , η ομάδα γίνεται ο χώρος εκείνος , μέσα στον οποίον αναπαράγεται το οικογενειακό περιβάλλον από τον οποίο προέρχεται κάθε μέλος . Ακολουθούν διάφορες μεταβιβάσεις , οι οποίες επιτρέπουν στον αναλυόμενο να μεταθέτει τις ιδιαίτερες δυσκολίες που φέρει στους άλλους αναλυόμενους , χρησιμοποιώντας προβλητικούς μηχανισμούς άμυνας . Όταν λοιπόν , αυτές οι μεταβιβάσεις ερμηνεύονται , ο αναλυόμενος αποκτά νέα ενόραση των εσωτερικών του διεργασιών και έτσι δημιουργούνται σαφείς προϋποθέσεις θεραπείας . Ο ρόλος του αναλυτή είναι κυρίως συντονιστικός και στηρίζεται άλλοτε στην ανάλυση και άλλοτε στην διευκρίνιση .
Η ομαδική ψυχοθεραπεία ως εμπειρία , επιτρέπει στον αναλυόμενο , να προβεί στη μάθηση νέων τύπων συμπεριφοράς , πρώτα εφαρμόζοντας τους στην ομάδα , σε ένα πλαίσιο ασφάλειας και έπειτα στις σχέσεις με τον έξω κόσμο . Επιτρέπει να φτάσει κανείς γρήγορα , στην έκφραση συναισθημάτων και στην εκδήλωση της επιθετικότητας δεδομένου ότι φαινόμενα όπως η αλληλοσυμπαράσταση και η συνοχή είναι άρρηκτα συνδεμένα με την εξελικτική πορεία της ίδιας της ομάδας . Το γεγονός ότι ο αναλυόμενος αναγνωρίζει κοινά συμπτώματα και ανάλογες δυσκολίες στα αλλά μέλη , τον οδηγεί στην απομυθοποίηση της δικής του προβληματικής ενώ ταυτόχρονα του επιτρέπεται να πορεύεται έχοντας ελπίδα για την μελλοντική του διαχείριση . Δίνονται επίσης , ευκαιρίες για προσφορά και λήψη βοήθειας , καθώς καθένας ξετυλίγει το κουβάρι του προσωπικού του βιώματος . Πολύ σημαντικό στοιχείο του ομαδικού μοντέλου αποτελεί και η ψυχοθεραπεία υπό τη μορφή του θεατή , η οποία επισυμβαίνει όταν τα μέλη χωρίς απαραίτητα να εμπλέκονται λεκτικά , βιώνουν όμως εν τω βάθει το ψυχικό υλικό που έχει τεθεί υπό επεξεργασία .
Επιδίωξη της ομαδικής θεραπείας , όπως και των περισσότερων μορφών ψυχοθεραπείας , είναι η εξάλειψη δυσφορικών συμπτωμάτων , η ανακούφιση από την ψυχική ένταση και η επίτευξη δομικών αλλαγών στις ρίζες της συμπεριφοράς του προσώπου που έρχεται με θεραπευτικό αίτημα . Ως διορθωτική εμπειρία η ομάδα προάγει την ατομική ψυχική υγεία , την βελτίωση της σχέσης τόσο με τον ατομικό όσο και με τον ομαδικό εαυτό και συντελεί στην δημιουργία διαπροσωπικών σχέσεων , στις οποίες ενυπάρχει η ασφάλεια και η βασική εμπιστοσύνη .
